Michiel Frackers over de OpenAI video-flater

Al een week lang ben ik geobsedeerd door de overname van Jony Ive's ontwerpstudio io, door Sam Altman's OpenAI. Vooral over de veelbesproken video die bij de aankondiging van die overname is gemaakt. Vanaf het moment dat ik de video zag vond ik het een vreemde combinatie van een nep-documentaire en een aflevering van Jerry Seinfeld's Comedians In Cars Getting Coffee. Alleen dan zonder auto's. En vooral zonder humor of enige poging tot zelfrelativering. De video is een schrijnend voorbeeld van wat de Financial Times de ongezonde obsessie voor tech-CEO's noemt.

Nieuw AI-apparaat tussen smartphone en laptop

OpenAI heeft de ontwerpstudio io van ontwerplegende Jony Ive overgenomen voor 6.5 miljard dollar in aandelen, gebaseerd op een waardering van OpenAI van 300 miljard dollar. Met deze opvallende stap, waarbij een relatief kleine designstudio van circa 55 medewerkers wordt binnengehaald in ruil voor minder dan twee procent van de aandelen, opent OpenAI een nieuw front in de AI-oorlog.

Het idee is om de AI-kennis van OpenAI te combineren met de iconische ontwerpvisie van Ive, waardoor er een derde type apparaat ontstaat dat de kantoorslaaf moderne werkende mens gebruikt, ergens tussen, of naast, de laptop en de smartphone. Het apparaat zal klein zijn, geen scherm hebben en de bekroning vormen van de carriere van Jony Ive, wiens ontwerpen voor de Macbook Pro en de iPhone al decennia de standaard bepalen voor het ontwerp van de laptop en de smartphone.

Pretentieuze koffieklatsch

Het vreemde is alleen: het gaat helemaal niet over die hele nieuwe categorie AI-apparatuur in de video die OpenAI lanceerde bij de overname van io! Gelieve nog even de twee openingsminuten te bekijken van de negen minuten durende video, die is getiteld "Sam & Jony introduce io." (Want tech bro's doen niet aan achternamen of hoofdletters. Liefst hadden ze sam en jony geheten. Wie twijfelt aan het belang van hoofdletters, wijs ik graag op het verschil tussen 'helping your uncle Jack off a horse' en 'helping your uncle jack off a horse.')

In de video laven Altman en Ive zich minutenlang aan elkaars genie. Elk weldenkend mens zou zich kapot schamen als er in je gezicht teksten worden uitgekraamd als:

"Sam is een zeldzame visionair. Hij draagt ​​een enorme verantwoordelijkheid, maar zijn nieuwsgierigheid en nederigheid blijven enorm inspirerend."

"Jony is de diepste denker die ik ooit heb ontmoet."

"Dit is het coolste stukje technologie dat de wereld ooit heeft gezien."

“Jony gaf me onlangs een van de prototypes van het apparaat mee naar huis, en ik heb ermee kunnen leven. Ik denk dat het het gaafste stukje technologie is dat de wereld ooit heeft gezien.” (Het enige dat over het nieuwe apparaat wordt gezegd.)

"Als je met mensen praat die ons nieuwste model gebruiken, zeggen ze: 'Ik ben twee of drie keer productiever... Ik vind twee of drie keer sneller een geneesmiddel voor kanker.'"

"Ik ben er absoluut zeker van dat we letterlijk aan de vooravond staan ​​van een nieuwe generatie technologie die ons een beter mens kan maken."

De video is de verheffende trap van de legendarische uitspraak van Kees van Kooten "Maar genoeg over mezelf; wat vind jij van mijn haar?" Alleen was dat satire. De vrees is dat Ive en Altman, excuus, jony en sam, deze Bouquetreeks-teksten 2.0 serieus menen. Je gaat er bijna van denken dat de komiek Bill Burr gelijk had over Steve Jobs:

Draagt Sam Altman een enorme verantwoordelijkheid op een nederige manier? Bestaan er onderzoekers die zeggen dat ze twee of drie keer sneller een geneesmiddel tegen kanker ontwikkelen met ChatGPT? Is er iemand behalve Altman die gelooft dat er technologie kan worden ontwikkeld die ons betere mensen maakt? Het blijft bij inhoudsloze kretologie en semi-intellectuele prietpraat.

Mannen drinken koffie: 3 miljoen dollar.

Een bushalte verplaatsen?

De productiekosten van de video waarin twee mannen een kop koffie drinken bedroegen liefst 3 miljoen dollar, een exorbitant bedrag voor een video waarin over het product dat io aan het ontwikkelen is slechts door Altman wordt gezegd dat het een transformatieve beleving is. Laat me raden; een transformatieve beleving naar een beter mens. De hoop is dat Altman het apparaat eerst zelf uitgebreid gebruikt.

The San Francisco Standard wist de hand te leggen op de begroting van de video en noemt het 'de duurste koffiedate in de geschiedenis.' De kosten omvatten ondermeer:

• Het inhuren van een Oscar-winnende regisseur, Davis Guggenheim (An Inconvenient Truth)
• Het afsluiten van wegen in de wijk North Beach in San Francisco
• Het verplaatsen van een bushalte
• Het inhuren van agenten van de politie van San Francisco om het verkeer om te leiden
• 275 hotelovernachtingen geboekt en 75 lokale mensen aangenomen.
• 1 miljoen dollar uitgegeven in San Francisco, waaronder 30.000 dollar aan de politie, 2.700 dollar aan het openbaar vervoerbedrijf en 1.500 dollar aan het Bureau voor Economische en Arbeidsmarktontwikkeling. Waarom weet niemand

Ter vergelijking: de meeste high-end commercials kosten minder dan anderhalf miljoen dollar. Professionals uit de sector uitten hun ongeloof en merkten op dat vergelijkbare beelden gratis met een smartphone kunnen worden opgenomen.

De productie van de video was in bijna elk opzicht absurd te noemen. De straten waren kunstmatig vol gezet met figuranten, maar waarvan sommigen herhaaldelijk in verschillende scènes verschenen, waardoor een geënsceneerde en onechte stadssfeer ontstond.

De productie sloot openbare straten af ​​en verplaatste zelfs een bushalte voor een "informele" wandeling naar een café. De opnames duurden vijf dagen. Er zijn buitenscènes in Oscar-winnende films (Dustin Hoffman in Midnight Cowboy met "I'm walking here!") of de snelwegscene in LaLaLand) die in minder tijd zijn opgenomen.

Ronduit hilarisch is het verweer van het OV-bedrijf van San Francisco dat de video zou helpen om mensen te inspireren het openbaar vervoer te nemen. Ah, dus als twee miljardairs naar een café slenteren van de legendarische filmmaker Francis Ford Coppola, worden wij stervelingen geinspireerd om het openbaar vervoer te pakken. Het is een doordenker.

When Jony met Sammy

De shot-voor-shot-analyse van de San Francisco Standard is erg grappig, van de Lego-gympen van Altman tot het duidelijke recyclen van figuranten die het ene moment achter Ive lopen en vervolgens in een andere wijk Altman tegemoet wandelen. Blijkbaar was ondanks de 3 miljoen dollar het budget voor figuranten beperkt, of het aantal kledingstukken waarmee ze konden worden vermomd.

Een redacteur van de San Francisco Standard concludeert terecht: "Ik ben gewoon in de war. Wie interviewt hen? Met wie praten ze? De barman? Wie het ook is, diegene is net zo ongeduldig als wij, meer dan 90 seconden in deze video van negen minuten, om te begrijpen … waarom we hier überhaupt zijn."

Ik blijf piekeren over het zelfbeeld van Sam Altman, die naar eigen zeggen met OpenAI marktleider is in de de belangrijkste technologie die de wereld ooit heeft gezien. Altman zegt in deze video volledig spanningsloos: “Jony leidde een designbureau genaamd LoveFrom, dat zich had gevestigd als, naar mijn mening, de dichtste concentratie van talent die ik ooit op één plek heb gezien — en waarschijnlijk die ooit in de wereld heeft bestaan.”

Leonardo da Vinci, Botticelli, Michelangelo en de andere kunstenaars die werden ondersteund door de Florentijnse familie De Medici, zouden die qua talent ondergeschikt zijn geweest aan Jony Ive en zijn collega's? Oppenheimer, Fermi, Feynman, Bohr en de andere wetenschappers die werkten aan het Manhattan Project, waren die minder? De Beatles? Ajax 1973? De groep rond Thomas Edison? Beyonce en Destiny's Child? Of Altman heeft de diepgang van een leesmap, of het is een totale fantast en in beide gevallen is het problematisch.

Waarom geen video gemaakt met iPhone en OpenAI-tools?

De video zegt veel over het ego van de nieuwe tech-bro's, of in breder perspectief bezien, over de huidige technologiewereld en het geld waarmee daarin wordt gesmeten. Waarom is de video gemaakt zonder enig gebruik van AI en al die foto en video-tools van OpenAI, waar Altman zo graag over opschept? Was het niet veel origineler geweest die video met allerlei tools van OpenAI te draaien op een iPhone, het magnum opus van Jony Ive?

Het is zorgwekkend dat Sam Altman, als CEO van het best gefinancierde AI-bedrijf ter wereld, miljoenen besteedt aan een video vol zelfverheerlijking. De productie was absurd duur en tijdrovend maar inhoudelijk leeg, onthulde geen visie op het product, noch op AI, de technologie waarover zo hoogdravend maar oppervlakkig wordt gesproken.

Een sterke Raad van Commissarissen zou in een complete kramp schieten omdat de video wijst op een verontrustend gebrek aan zelfrelativering bij Altman, in combinatie met het streven naar persoonlijke profilering. De nadruk op grootse statements over morele verantwoordelijkheid en “het beste team ooit” contrasteert scherp met het idee om twee fijne kerels te volgen die samen een bakkie koffie drinken.

Uitmuntende onderzoeksjournalistiek van de Wall Street Journal, in videovorm.

De Wall Street Journal laat zien hoe het ook kan

Terwijl Sam Altman miljoenen spendeerde aan een koddige video, laten twee journalisten van de Wall Street Journal zien wat AI-videotechnologie daadwerkelijk wel en niet kan. Met tools van Runway en Google Veo maakten zij een complete korte film, zonder echte camera’s of acteurs. Het resultaat heet My Robot And Me en is indrukwekkend, hoewel de productie verre van moeiteloos was.

Meer dan duizend clips, eindeloos veel prompts en veel technische frustratie tonen aan dat AI weliswaar een creatieve revolutie mogelijk maakt, maar op voorwaarde dat mensen de regie in handen houden. Vrijwel alles kan worden gegenereerd, behalve visie. Die blijft menselijk en het ontbreken van die menselijkheid is precies wat de video van OpenAI zo verschrikkelijk maakt.

Michiel Frackers is Chairman van Bluenote en Blue City Solutions.