[Marketing Mores door Antal van Pelt] De rammelende PITCH; hobby zonder plezier

Marketing Mores – een maandelijkse column over de ongeschreven regels, gebruiken en cultuur van de branche. In deze derde editie vertelt Antal van Pelt over de typische gebruiken en verschijnselen van ons vak en de branche.

2025. En nog steeds zetten we collectief, met volle overtuiging hetzelfde theaterstuk op. Een epische tragedie, vermomd als professionele ambitie. Op een manier zoals écht alleen de bureauwereld die kent. We hebben het hier het terugkerende fenomeen dat bij veel bureaus vaak nog net geen collectieve zenuwinzinking veroorzaakt. De ongekroonde koningin der vakmatige misstanden: de slechtbetaalde, halfbakken pitch die je meer bloed, zweet en tranen kost dan een marathon door de woestijn. En terwijl we al jaren als branche roepen dat het zo niet langer kan, slaapwandelen we toch weer het bos in. Want tja, er moet brood op de plank. Toch?

Laten we eerlijk zijn; wie ooit een dergelijke pitch van dichtbij heeft meegemaakt, weet dat het woord proces hier vaak net zo misplaatst is als een fles rosé op een AA-bijeenkomst. Er komt een briefing die vaak lijkt op een plattegrond zonder straatnamen. Zorg voor een vernieuwende campagne, passend bij onze merkwaarden. Wat, merkwaarden? Oh, die mag je zelf bedenken. En; We zoeken naar iets unieks dat tegelijkertijd iedereen aanspreekt. Oh, en of we voor die miracle solution ook nog even het budget van een campingwinkel willen hanteren. Ja, je doet het toch ook voor de eer? Zei ooit een collega met het onwrikbare optimisme van een kinderboekenschrijver.

Het resultaat? Hele bureaus die bleekneuzend nachten doorwerken, weekenden opofferen, en zich vol energie en mankracht op iets storten waarvan ze stiekem allang weten dat het vaak een bodemloze put is. Maar de hoop, die hardnekkige hoop, die sterft bij elke bureaudirecteur het laatst. Want stel dat jij degene bent die uiteindelijk die grote klant binnenhaalt. De glorieuze winnaar van de prijs voor het minst kostendekkende project van het jaar.

Ondertussen verkondigt iedere bureau-eigenaar op elk branche-evenement dat we deze praktijken met z’n allen een halt moeten toeroepen. Dit kán echt niet langer. We moeten als sector onze rug rechten. En terwijl de zaal nog daverend na najuicht, staan er alweer twee rammelende pitches in de bureauagenda. Tot zover onze principes dus.

Het is een soort ziekelijke vorm van het Stockholm-syndroom. We haten het, maar we kunnen kennelijk niet zonder. Achter de schermen schuiven we alle goede bedoelingen terzijde en fluisteren we zachtjes we doen nog één keer mee. Waarom? Omdat het ergens toch voelt alsof we zonder al die pitches niet meetellen, alsof een A-list bureau geen bestaansrecht heeft als het niet minstens twee keer per kwartaal tegen beter weten in alles op alles zet voor een partij die waarschijnlijk toch voor optie B kiest.

Het heeft iets weg van een collectieve verslaving. We weten dat het niet goed voor ons is, dat het schadelijk is voor onze mensen en voor onze creativiteit. Maar we kunnen het niet laten. Waar anderen zouden zeggen: We stoppen ermee, zeggen wij: Oké, nog één keer dan.

Maar wat als we het eens anders zouden doen? Wat als we kiezen voor iets wat wél werkt? Een alternatief dat minder voelt als een auditie voor een rol die al is vergeven? Stel je voor: in plaats van doorgezaagd te worden aan de hand van een vergezochte briefing, nemen we simpelweg de tijd om elkaar beter te leren kennen. Gewoon, een paar goede gesprekken. Investeren in elkaar. Samen optrekken, zonder stopwatch, zonder zweetband. Niet om meteen een kant-en-klare oplossing te leveren, maar om een uitgangspunt te vinden dat inspiratie en energie geeft. Dat voelt toch al een stuk gezonder dan het gebruikelijke creatieve hazenpad?

Dus laten we proosten op dit mooie nieuwe jaar en op het gedroomde einde van de rammelende pitch: de hobby zonder plezier, de werkwijze zonder logica, de belofte zonder beloning. Het creatieve zelfkastijdingstheater dat we keer op keer vrijwillig opvoeren. En laten we hopen dat ooit, we massaal besluiten het licht uit te doen in die pitchkelder en onze waarde echt laten gelden. Tot die tijd zijn we de moedige agency-masochisten, die wanhopig hopen op die ene jackpot die ons eeuwige roem zal brengen. Tot volgende week bij de volgende rammelende pitch, zelfde tijd, zelfde plaats, zelfde verhaal.

Antal van Pelt is Managing Director van Persuade (Den Bosch, Amsterdam) en merkstrateeg. Op diverse platforms praat hij over de essentiële balans tussen performance-marketing en lange termijn branding door sturende merkbeloftes met wortels in dna en cultuur van organisaties.

www.persuade.nl

Volg Marketing Report op LinkedIn!