The Last Showgirl laat grotesk verval zien

[Recensie] Pamela Anderson draagt - en redt - The Last Showgirl van Gia Coppola

In 1995 wordt Pamela Anderson door tal van mannenbladen uitgeroepen tot meest aantrekkelijke vrouw ter wereld. We kennen haar dan van Baywatch en Playboy, geen enkele vrouw zou vaker op de cover staan dan zij.

Ze is te zien in een buitenreclamecampagne voor badpakken van H&M. Er worden in Nederland zoveel abri's gesloopt om de posters te bemachtigen dat de exploitant zich ziet genoodzaakt om de posters uit te delen, in de hoop dat de abri's met rust worden gelaten.

Wat we verder van Pamela Anderson hoorden had met name betrekking op haar heftige huwelijke met Tommy Lee, dat werd geïllustreerd door uitgelekte sex tapes. Ze zou nog vijf keer trouwen, waarvan het kortste slechts twaalf dagen zou duren.

Pamela Anderson trok zich terug uit het openbare leven, verhuisde naar Vancouver, waar ze vandaan komt en jaren lang hoorden we niets van haar totdat Netflix een documentaire maakte: Pamela, a love story. Daarin zien we haar, halverwege de vijftig inmiddels, als een bescheiden vrouw die alle glamour achter zich heeft gelaten, die het leven in de de overdrive heeft geleefd en door dat leven ook bovenmatig is beschadigd. Dat Pamela Anderson niet of nauwelijks opgemaakt in beeld komt, maakt het contrast met de vrouw die we drie decennia geleden leerden kennen alleen maar groter.

Naar aanleiding van deze documentaire vroeg regisseur Gia Coppola - kleindochter van Francis Ford Coppola en nicht van Sofia Coppola - Pamela Anderson de hoofdrol te spelen in The Last Showgirl.

Ik zie de trailer van The Last Showgirl tijdens de nieuwjaarsreceptie van NVBF in Tuschinski en ben meteen getriggerd. Ik pak de eerste kans om de film te zien aan, in een zaal met drie andere bezoekers in de Parijse banlieue Argenteuil.

De cast van The Last Showgirl bestaat naast Pamela Anderson uit onder anderen Jamie Lee Curtis, Dave Bautista en Kiernan Brennan Shipka, die we hebben zien opgroeien in de Netflix hitserie Mad Men (waarin ze Sally Draper speelde) en die als een van de weinigen uit die cast een serieus vervolg heeft weten te geven aan haar acteercarrière.

The Last Showgirl gaat over ondergang. Over de ondergang van de shows die ooit groot waren in Parijs maar waar tegenwoordig niemand meer naar wil kijken. Over de teloorgang van Las Vegas maar vooral over het universele thema van ouder worden.

De film is sterk waar deze laat zien dat mensen keuzes maken die geen keuzes zijn omdat er simpel weg niets valt te kiezen. Het gaat zoals het gaat zolang het gaat en als de show dan stopt dan houdt werkelijk alles op - er zijn geen keuzes meer over.

Toch greep de film me niet bij de strot, zoals recentelijk A Complete Unknown dat wel deed.

De reden is dat deze film door de keuze voor Pamela Anderson tegelijkertijd een film is over de persoon Pamela Anderson zelf. Dit is ook haar verhaal. Zij draagt de film, niet als actrice maar als mens.

Oscarmateriaal wordt gezegd. Pamela Anderon wordt de hemel ingeprezen. Zij zelf zegt dat dit de start van iets nieuws is. Ik denk het niet.

Ik denk niet dat ze ooit nog in een andere film zal spelen. Als haar rol door een onbekende actice was gespeeld, was deze film niet opgevallen.

Want The Last Showgirl is haar verhaal en dat verhaal is nu verteld.