Antal van Pelt: Bureaupitch als valstrik met catering

[Marketing Mores] Over de typische gebruiken en verschijnselen van ons vak en de branche 

Er zijn van die zekerheden in het leven.
De zon komt op.
Je inbox loopt vol.
En ergens in Nederland denkt weer iemand bij een merk: “Weet je wat leuk is? Een pitch!”

Op zich prima. Als het goed wordt gedaan, kan een pitch zelfs energie geven. Nieuwe ideeën, frisse invalshoeken, een gezonde dosis competitie. Maar te vaak voelt het alsof je meedoet aan een marathon waarbij iemand halverwege besluit het parcours om te gooien. Terwijl jij al drie kilometer in volle eindsprint zit. Op spikes, door nat gras, achterwaarts.

Het enige waarop een bureau zijn ja of nee kan baseren, zijn de afspraken aan het begin. Hoeveel bureaus? Wat is de opdracht? Hoeveel tijd? Wat is de vergoeding? Dat is het fundament waarop wij besluiten of we weken – soms maanden – lang een team uit de hoogste divisie vrijspelen, nachten doorhalen, en alles op alles zetten om een merk verder te brengen.

En nee, dat doen we niet voor de pitch fee. Die is vaak net genoeg om de post-its en misschien de eerste ronde broodjes te betalen. Het echte loon? De kans op de opdracht en de klant. De hoop dat het bloed, zweet en slaaptekort niet gewoon rechtstreeks in de prullenbak belanden.

Maar er zijn nog steeds merken die het presteren om halverwege de spelregels te veranderen. Zonder te knipperen. Alsof de mensen aan bureauzijde vrijwilligers zijn op een zaterdagochtendmarkt.

Wat veel opdrachtgevers blijkbaar niet snappen: een pitch is bij een bureau een alles slopende operatie. Projectmanagers schuiven planning, strategen duiken in data, creatieven rammen door tot het licht in de studio vanzelf uitgaat. Er ontstaat adrenaline, betrokkenheid, vaak zelfs een lichte verliefdheid op het merk. Totdat, vlak voor de eindstreep, blijkt dat het allemaal voor niets was omdat er “toch iets heel anders” wordt gekozen.

Ik spreek uit recente ervaring. En ja, dat steekt. Niet alleen financieel, maar vooral omdat het getuigt van weinig respect voor de inzet van mensen die je zelf hebt uitgenodigd. Ik moet me dan ook inhouden om geen namen te noemen. En dat doe ik dus niet. Niet omdat ik zo nobel ben (oké, misschien ook een beetje omdat het juridisch gedoe scheelt), maar omdat ik geloof dat stijl ook telt.

En daarom ook: complimenten aan wie het wél snapt. Mensen die weten dat afspraken heilig zijn, dat respect geen luxe is, en dat een strak proces betere ideeën oplevert. Kost wat meer, ja. Maar het levert altijd meer op: betere voorstellen, wederzijds respect, en misschien wel het belangrijkste; vertrouwen.

Dus mijn oproep aan merken, bedrijven, marketeers: wees net zo strak in je pitchproces als je straks van je bureau verwacht in het campagneproces. Maak afspraken. Houd je eraan. En moet je toch iets veranderen? Communiceer, compenseer, en geef de ander de kans om te reageren.

Want zonder spelregels is een pitch geen wedstrijd maar gewoon een valstrik met catering. (En de catering is meestal ook al niet zo best).

--

Antal van Pelt is Managing Director van Persuade (Den Bosch, Amsterdam) en merkstrateeg. Op diverse platforms praat hij over de essentiële balans tussen performance-marketing en lange termijn branding door sturende merkbeloftes met wortels in dna en cultuur van organisaties.

www.persuade.nl

 Volg Marketing Report op LinkedIn!

 Abonneer je op onze gratis dagelijkse nieuwsbrief

 Registreer jouw bureau gratis in de Marketing Report reclamebureau database The List

Dit artikel is gepubliceerd door: Saskia van Weert