Marketing Report
[Column] Paola Cassone: Dystopie

[Column] Paola Cassone: Dystopie

Houden jullie het nog vol?

Het waren de bijzonderste twee weken van mijn leven en ik geloof van het leven van iedere Nederlander onder de 75 jaar. De 75-plussers hebben al een oorlog meegemaakt dus dit voelde voor hen meer als een dé­jà vu. Voor de rest van ons is deze situatie niets minder dan de realisatie van een dystopie. We lopen in lege straten met dichte winkels, kijkend naar iedere voorbijganger als een mogelijke besmettingsbron. We hamsteren toiletpapier en voedsel in blik ter voorbereiding op een lockdown en we volgen het nieuws als een oorlogsbulletin.

Laten we duidelijk zijn: we zijn ook geschiedenis aan het maken. 2020 zal door historici als het jaar van de pest worden herinnerd. En dan kan iedereen zich afvragen hoe we willen worden herinnerd. Willen we de held zijn of de schurk? De dappere burger of de laffe? De keuze is aan ons.

Het is begrijpelijk dat marketeers communicatiebudgetten terugschroeven. Het is verstandig om nu geen Hamster-actie met heel veel bombarie op televisie uit te zenden. Wat minder verstandig is, is het geld niet te herinvesteren in het versterken van het imago van het merk. Juist in deze periode is het behoorlijk eenvoudig om een positief sentiment te creëren door begrip te tonen voor de situatie en door hulp aan te bieden. Ik noem maar wat: hotelketens Fletcher en Van der Valk bieden vijftien van hun hotels aan ziekenhuizen aan voor de opvang van coronapatiënten. In Italië doneert Roche 1 miljoen euro voor onderzoek en stelt haar onderzoekers ter beschikking van de overheid. Ook in Italië doneert de grootste supermarktketen haar – door corona veroorzaakte – uitzonderlijke winst aan de ziekenhuizen.

Het is begrijpelijk dat niet iedereen even goed met deze enorme verandering kan omgaan. Los van het meest praktische issue (hoe overleef ik deze crisis?), zijn we met z’n allen gedwongen om een enorme cultuuromslag te maken. Op persoonlijk vlak moeten we wennen aan social distancing. En dat is moeilijk voor een van nature sociaal dier. Ik heb echt medelijden met alle vrienden en collega’s die geforceerd thuiszitten, niet meer samen kunnen borrelen en slechts via videoconference met hun familie en medewerkers kunnen communiceren. Laten we leren van de introverten onder ons, wetende dat social distancing een dominante culturele pijler van onze maatschappij zal zijn totdat er een vaccin tegen dit virus komt. Zij hebben op dit moment de tijd van hun leven; zij weten hoe het kan en hoe het hoort.

Hallo allemaal, ik ben beschikbaar.

Op professioneel vlak moeten we wennen aan helpen in plaats van verkopen. Nog moeilijker: ik hoor nog te vaak: producten pushen en (weer) snel winst groeien. Deze termen zullen volgens mij heel snel vervangen moeten worden door soelaas bieden en herinvesteren. Wie winst maakt in deze crisis, heeft de morele verplichting om diegenen te helpen die het nu zwaar hebben en zou haar winst ook moeten herinvesteren in de wederopstanding na de crisis. Het gaat niemand helpen als we straks allemaal werkloos zijn of doodziek. Werkloze en doodzieke mensen kopen geen producten of diensten, dus het is vooral in ons eigen belang dat we over een paar maanden nog met z’n allen op onze benen kunnen staan.

Persoonlijk zou ik veel meer initiatieven willen zien zoals die van Fletcher en Van der Valk. En veel meer acties om niet alleen de productielijnen te converteren in winstgevende proposities, maar ook een baan aan de werkloze zzp’er te bieden. Kortom, we moeten een zeer mooi woord herintroduceren: solidariteit. Dit zit niet meer in onze cultuur, maar nog wel in de cultuur van de 75-plussers. Zij zijn beschikbaar om ons te vertellen hoe het kan en hoe het hoort.

Mijn laatste gedachte van vandaag gaat uit naar de marketinggoeroes die al vanaf dag 1 van de uitbraak druk waren tientallen actiepunten en adviezen te publiceren. Is dat echt nodig?! We hebben gezien hoe ieder land precies hetzelfde patroon volgt als China en Italië. Ik geloof echt dat als we luisteren naar wat deze twee landen te vertellen hebben, we alles – maar dan ook echt alles – leren wat nodig is om beter door deze tijden te komen. Deze crisis heeft ons geleerd dat we allemaal gelijk zijn: we zijn mensen en we zijn met het onbeheersbare geconfronteerd.

In Nederland hebben we voor de eerste keer de mogelijkheid om in de toekomst te kunnen kijken zonder tijdreizen, dankzij deze twee grote proefkonijnlanden. Laten we deze unieke mogelijkheid goed benutten. Ook dit is iets nieuws voor onze cultuur: het loslaten van het not invented here-syndroom. Moeilijk, maar het kan echt. Wie had drie weken geleden gedacht dat de Olympische Spelen, het EK, het Eurovisiesongfestival en de eindexamens zouden worden geannuleerd? Nou dan.

Namasté.

--

Paola Cassone is Performance Strategy Director bij Initiative.


www.initiative.nl
@InitiativeNL

Lees ook:

20-03-2020 | [Column] Paola Cassone: Het nieuwe normaal
27-02-2020 | [Column] Paola Cassone: Top of Flop?
05-02-2020 | [Column] Paola Cassone: Dissatisfiers als kansen
24-12-2019 | [Column] Paola Cassone: Sex, drugs & rock-'n-roll (not)
26-11-2019 | [Column] Paola Cassone: De culturele revolutie    

 

Uitgelicht





Abonneer je op onze gratis dagelijkse nieuwsbrief