Patrick Petersen: RIP AI-trendwatchers

[AI & Marketing door Patrick Petersen]

De wens is de vader van de gedachte. Als het aan zelfbenoemde AI-trendwatchers, voorheen AR-, VR-, Metaverse-, Second Life- en robotica-trendwatchers, lag zou de wereld grotendeels door AI-(ro)bots worden gedomineerd. De AI-bots zouden weten hoe mijn column eruit zou zien, ze sturen huishoudrobots aan, ze weten precies wie wij zijn als mens, wat we willen, waar wij aan denken en kunnen ons leven tot die zes plankjes in detail voorspellen. Als je nog snel dat betaalde AI-chatbotabonnement afneemt, kunnen ze jouw leven helemaal in detail uitwerken tot een levensplan. Stap voor stap, levensfase na levensfase.

En dan verschijnt er drie jaar na de bombastische lancering van generatieve AI-chatbots rapport na rapport. De rapporten waarschuwen ons voor het feit dat rond de 95 procent van de AI-projecten faalt en helemaal geen verbetering biedt. Miljarden worden opgebrand. Onderzoekers menen dat toch maar een deel van ons werk door AI-chatbots overgenomen kan worden.

Wie zich verdiept in de AI-chatbot-oorlog tussen de big techs, bemerkt dat nieuwe taalmodellen 'minder slim' worden.
Dit bovenop de instabiliteit die je broodnodig hebt.

En dan de confrontatie met de zelfbenoemde AI-trendwatchers die zich veelal op LinkedIn, het nieuwe Twitter, profileren. Wat de meeste trendwatchers gemeenschappelijk hebben, is dat ze niet te betrappen zijn op bijvoorbeeld ervaring met geïmplementeerde AI-projecten of AI-beleidstrajecten. Concreet zou het prettig zijn als een bevlogen AI-wereldvoorspeller iets van ervaring heeft met het automatiseren van gangbare AI-workflows en aannemelijk de voor- en nadelen in kaart zou brengen. Trendwatchers hoor je niet over het feit dat een keur aan AI-chatbots voor bewezen datalekken zorgt in dezelfde workflows. Privacykwesties lijken er niet meer toe te doen en ook het auteursrecht op materiaal dat aantoonbaar illegaal is gebruikt voor de training van commerciële AI-toepassingen, lijkt voor hen helemaal geen issue te zijn.

De AI-bubble is geknapt, omdat AI-chatbots helemaal niet zo betrouwbaar zijn als dat ze ons doen denken. Ook de stabiliteit en hallucinaties werken niet mee aan een betrouwbaar karakter van die intieme bots. De heel nuchtere vraag die je bij elke vorm van automatisering dient te stellen:

Neem jij als organisatie het risico van automatisering als het resultaat onbetrouwbaar wordt en de werkprocessen niet, niet goed of onbetrouwbaar uitgevoerd worden?

Ontwikkelaars hebben die automatische AI-agents weer terug in de koelkast gezet, beleggers likken hun wonden, en de hypekaravaan trekt alweer verder naar het volgende luchtkasteel (ik hoor geruchten dat 'digital twins for dogs' the next big thing wordt). En wie blijven er verweesd achter, met lege blik en nog legere bankrekening? Juist: de AI-trendwatchers.

Ooit waren ze de rocksterren van LinkedIn. Met glimmende sneakers, TEDx-waardige handgebaren en een vocabulaire vol buzzwords (frictieloos, exponentieel, ontwrichtend) vulden ze zalen alsof ze de toekomst zelf in de broekzak hadden. Artikelen van internationale voorspellers werden snel met ChatGPT herschreven en vertaald en in de vroege ochtend LinkedIn opgeslingerd uit autoriteitsbesef.

Maar nu blijkt: hun kristallen bol was niet meer dan een PowerPoint-sjabloon met stockfoto’s en door ChatGPT herschreven teksten.

Herinnert u zich hun grootste hits nog?

• 'In 2025 heeft niemand meer een baan, omdat ChatGPT alles doet.'
  We schrijven 2025, en kijk: jij leest dit, ik schrijf dit, en mijn huur wordt helaas nog altijd niet betaald door een chatbot.
• 'Binnen twee jaar zijn alle klantenservices volledig AI-gedreven.'
  Ja hoor, mijn laatste belletje naar de energiemaatschappij werd inderdaad beantwoord door een robot. Een robot die mij zeven keer vroeg mijn klantnummer in te toetsen en daarna ophing. Pure efficiëntie.
• 'Creatieve beroepen? Die zijn kansloos. AI schildert, componeert en schrijft beter dan de mens.'
  Inderdaad, er zijn AI-schilderijen verkocht. Voor bedragen die vooral bewijzen dat sommige mensen geld te veel hebben. Maar ondertussen hangt in het Rijksmuseum nog steeds geen 'StableDiffusion #44231'.
• 'AI gaat het onderwijs revolutioneren: elke leerling een persoonlijke tutor!'
  Een schitterend idee, ware het niet dat scholen nog steeds niet eens genoeg werkende laptops hebben. Maar hé, die glanzende renders van holografische klaslokalen zagen er wel lekker futuristisch uit op LinkedIn.

En zo ging het maar door. Elke week een nieuwe voorspelling, elke maand een nieuwe hype. En als de oude voorspelling niet uitkwam? Ach, dan had je hem gewoon verkeerd begrepen. Of beter nog: de samenleving was er nog niet klaar voor.

En de AI-tools die hun werk zouden redden, hebben ze ironisch genoeg zelf vervangen. Want zeg nou zelf: wie heeft er een trendwatcher nodig als ChatGPT voor niks dezelfde vage woorden kan spuien?

De toekomst van de AI-trendwatcher ziet er donker uit. Misschien vinden sommigen een veilig heenkomen in het onderwijs, waar ze jonge mensen kunnen waarschuwen voor de gevaren van hypes. Anderen zullen terugvallen op hun oude vak: blockchain-evangelist, VR-evangelist, AR-trendwatcher, contentmarketingwatcher, metaverse-evangelist… het maakt niet uit, zolang het maar eindigt op -evangelist of -watcher.

De eerste banen die massaal verdwijnen, zijn die van de AI-trendwatchers. ChatGPT meldt: AI kan trends sneller opsporen door grote hoeveelheden data uit nieuws, sociale media en zoekgedrag te analyseren. Het herkent patronen en weak signals die wijzen op opkomende bewegingen en kan voorspellingen maken.

-

Patrick Petersen RDM MA MSc is AI-expert gericht op businessautomatisering en ondernemer met zijn bureau AtMost(TV), auteur van meer dan twintig prijswinnende boeken over AI, marketing, online tech en maatschappelijke ontwikkelingen, zoals zijn www.handboek.ai. Bovenal is hij docent en spreker.

www.atmost.nl

 Volg Marketing Report op LinkedIn!

 Abonneer je op onze gratis dagelijkse nieuwsbrief

 Registreer jouw bureau gratis in de Marketing Report reclamebureau database The List

Dit artikel is gepubliceerd door: Saskia van Weert