Netwerken voor beginners (zoals ik)

[YOUNG] Daan Dekkers in het wild: jong, leergierig en overgeleverd aan het netwerkspel

Het begon, zoals het meestal begint: ongemakkelijk met een glas wijn in mijn hand en een blik op de zaal alsof ik iemand zoek die ik al ken. Meestal ken ik niemand. Tenzij ik met een van mijn opdrachtgevers ben – en zelfs dan is dat geen garantie voor sociaal comfort.

De een is een journalist, opgegroeid met het nieuws en gewend om met een paar scherpe vragen tot de kern te komen. Hij schudt handen, vist feiten op, ruikt kansen en weet precies waar zijn tijd het meest oplevert. De ander is zijn tegenpool: een verhalenverteller pur sang, die mensen laat praten zonder dat ze het doorhebben, en ze dan met elkaar verbindt alsof hij al wist dat ze elkaar moesten ontmoeten. Beiden nemen me af en toe mee. Meestal ben ik dan een beetje figurant – aanwezig, maar niet in het script. Maar ik kijk goed.

Langzaam leer ik de code. Je praat eerst over niks (wijn, weer, locatie), dan over iets (werk, een haakje, een bekende). Daarna volgt de split: je haakt aan of je haakt af. Of je gesprekspartner wordt gekaapt – wat voelt alsof je midden in een toneelstuk zit en het doek valt voordat je je zin hebt afgemaakt. Vroeger dacht ik dan: doei zelfvertrouwen. Nu denk ik: dit hoort erbij. Volgende ronde.

De gesprekken gaan steeds makkelijker. Maar de vraag blijft: wat kom ik hier eigenlijk doen? Klanten ontmoeten? Leren? Zien en gezien worden? De waarheid zit waarschijnlijk ergens tussenin. Mijn beste gesprekken zijn die waarin ik niks hoef, alleen maar luister. Als iemand mij dan iets vraagt, merk ik dat mijn verhaal ook steeds duidelijker wordt.

Over twee weken sta ik op Cannes Lions – het walhalla van creativiteit, ego’s, bubbels en badgegedrag, waar netwerken een soort topsport is en de gesprekken vaak pas beginnen na middernacht. We organiseren daar een lunch, radio-uitzendingen, Whitepaper Sessions, een diner en een borrel. Het wordt intens, inspirerend en waarschijnlijk een beetje overweldigend. Ik zie het als een kans om mijn plek te vinden tussen de creatieven, de commerciële types en alles daartussen – met open oren, een notitieboek en een stevige dosis zelfspot. Hoe je overeind blijft tussen de palmbomen, de praatjes en de perfect gerepeteerde elevator pitches? Geen idee. Maar ik leer het wel. Eén borrel per keer.

Het Cannes programma van Marketing Report staat hier