Onlangs verscheen in op de website van het AD het artikel waarin de provincie Noord-Holland per direct geen reclames voor vlees, vis en fossiele brandstoffen toestaat op haar bushaltes. Het verbod is een initiatief van Groen Links en de PvdA.
Hiermee is het jaar 2023 dus weer van start gegaan met een compleet zinloos verbod waarbij de toenemende betutteling van de (lokale & provinciale) overheid steeds verder gaat. Waarom zijn dit soort besluiten erg slecht?
Symboolpolitiek
De discussie begon met een lokaal verbod fossiele brandstoffen om vervolgens in Haarlem naar vlees te gaan en komt nu in de provincie Noord-Holland al uit bij vis. De beslissingen zijn willekeurig en creëren onduidelijkheid voor de consument. Het is voor niemand te volgen waarom een reclame in stad A gewoon op straat getoond kan worden en in stad B niet getoond mag worden. En wat te denken van heerlijke tomatengroentesoep met balletjes? Mag dat wel of mag dat niet?? Kortom, een volledig onuitvoerbaar besluit.
In strijd met de nationale reclamecode
In Nederland hebben we met elkaar afspraken gemaakt waaraan reclame moet voldoen. Indien een merk zich niet aan deze afspraken houdt wordt het bedrijf gesommeerd te gewraakte uiting direct te verwijderen en kan een boete volgen.
Ongelijkheid
Dus de merken mogen niet meer in de door de (lokale & provinciale) overheid uitgegeven reclamepercelen op straat maar wel gewoon in de lokale & regionale kranten, TV en radio? Een volledig oneerlijke situatie!
Vrijheid van meningsuiting
Het betreft hier allemaal producten die volledig legaal verkrijgbaar zijn en waar meer dan 90% van de Nederlandse bevolking zonder restrictie gebruik van maakt.
Stimuleer positiviteit in plaats van verbieden
Iedere industrie is gericht om op langere termijn een positieve bijdrage te leveren aan onze maatschappij. Dit betekent dat bedrijven veel aandacht besteden aan een positieve gedragsverandering van consumenten - de beweging van 100% fossiele brandstof naar hybride of 100% elektrische auto's heeft laten zien dat deze ontwikkeling snel kan gaan. Daarbij komt dat bedrijven die zich richten op een positieve gedragsverandering zich ook niet meer aan het publiek mogen presenteren - een dubbele straf dus.
De lokale bevolking is uiteindelijk de dupe
De concessies voor bushaltes (abri's) worden uitgegeven door de lokale en provinciale overheden. De buitenreclame-exploitanten investeren miljoenen euro's in de abri's en betalen de lokale & provinciale overheden een jaarlijkse afdracht. Deze afdracht vloeit altijd weer terug naar de burger omdat de inkomsten terechtkomen in de lokale of provinciale begroting. Uiteindelijk is het aan de exploitanten om al deze kosten proberen terug te verdienen dmv reclame-inkomsten. Als de mogelijkheden voor deze inkomsten worden beperkt, zal de exploitant minder kunnen afdragen hetgeen weer ten laste komt van de lokale burger. Of nog erger, bij een nieuw contract schrijft niemand meer in en moet de lokale of provinciale overheid zelf investeren in alle abri's en ontvangt het geen afdracht meer. Dat doet pas pijn!!
Contractbreuk
De zittende exploitant is gevraagd per direct het verbod te honoreren. Erg bijzonder gedurende een wedstrijd de spelregels te veranderen en dan maar aan te nemen dat iedere speler van het spel de nieuwe regels klakkeloos accepteert. Ik mag toch hopen dat de provinciale politiek snel een excuusbrief stuurt omdat ze zich alsnog realiseert dit verzoek onbehoorlijk bestuur is en de provinciale overheid zich presenteert als een onbetrouwbare partner.
De politiek is het contact met de burger verloren
Als ik de reacties lees onder het artikel word ik gesterkt in mijn mening. Laat de overheid zich bezighouden met zaken die voor ons als burger van belang zijn en niet focussen op symboolpolitiek - en daarmee zijn we weer terug bij mijn 1e punt.
Conclusie: deze symboolpolitiek is vlees noch vis
Eric Kip is managing director van Global
Zie ook: Provincie Noord-Holland wil geen reclame meer voor fossiele brandstoffen en vis/vlees.
www.global.com/nl
