Cees Faes: VVD, GL-PVDA of toch PVV, wie leidt de dans?

Over campagnestress, dansvloerpoker en plan B’s die je eigenlijk niet wilde

Ik zie ze weer helemaal voor me. De jongens aan de ene kant van de zaal. De meisjes aan de andere. Niemand bewoog. Iedereen keek. Nét iets te lang. De spanning in de lucht was tastbaar – een mix van testosteron, Axe Africa en pure onzekerheid.We zaten op dansles bij Dansschool Boutkan in Tilburg. Elke zaterdagavond. De discobol draaide. De muziek speelde zachtjes. En dan, het ritueel: de muziek stopt. De dansleraar pakt de microfoon. Even stilte.

“Heren… u mag een danspartner vragen.”

En dan barstte het los. Een collectieve sprint over de dansvloer. Iedere jongen veranderde in een doelzoekende raket – afgevuurd op het meisje dat hij al weken heimelijk in de smiezen had. Mijn persoonlijke Plan A: rood haar, sproetjes, licht nerveuze glimlach. Perfect.

Maar dan, halverwege, uit mijn ooghoek: een andere jongen. Sneller. Vastberadener. Recht op zijn doel af. Mijn hart bonkte, maar mijn hoofd deed iets anders: herberekenen. Kan ik hem nog voor zijn? Of wijk ik uit naar Plan B – ook leuk, iets minder m’n type, maar wél beschikbaar. En de kans dat ik daar als eerste aankom, groter.

En precies daar zie ik nu alle politieke partijen staan. Aan de rand van de campagnevloer. De microfoon kraakt al. Het moment dat ze mogen bewegen komt eraan. En dan is het: gáán.

Maar ja… wáárheen? Welk thema claim je? Word jij de topic owner van klimaat (“Iedereen zonnecollectoren op het dak!”)? Of ben je net te laat, en wijk je uit naar wonen (“Welk dak? Ik kan geen huis vinden”), bestaanszekerheid (“Ik héb een huis, maar kan de energie niet betalen”), migratie (“Daar komt het door!”), of stikstof (“Het is dat of je biefstuk”)?

Ik heb aan twee landelijke campagnes gewerkt. Ik weet wat er nu achter de schermen gebeurt: spreadsheets, focusgroepen, zwoegende WhatsApp-groepen, campagneteams die zweten boven exact deze vraag: Waarmee zijn we als eerste, en waar zijn we geloofwaardig?

Niet halverwege van plan A naar plan B schuiven zonder dat het opvalt

Want iedereen weet: je kunt niet halverwege van plan A naar plan B schuiven zonder dat het opvalt. En in de politiek is niets dodelijker dan het gevoel dat je ergens niet écht voor ging.Ik weet het nog. Mijn beste vriend pakte dat meisje met de sproetjes. Hij stond stevig in zijn keuze, en dansles was voor hem ineens leuk.

Ik belandde bij Plan B. Ook aardig. Goed gesprek. Prima houding. Maar ik voelde aan alles: dit was niet waarvoor ik gesprint was.En zij zag dat ook. Ze keek me aan met een blik die zei: "Je bent hier niet echt voor mij."

En dat is géén basis voor de quickstep. Laat staan voor een meerderheid in de peilingen.

                                                                                        --

Cees Faes is oprichter van Fightclub.

www.fightclub.nl

 Volg Marketing Report op LinkedIn!

Lees ook:

Gepubliceerd door: Pie Kamau