[Budi & Thijs] De midlifecrisis van De Reclame

Ha Thijs,

Ik heb een beetje een probleem thuis. Nee, niet met Mariëlle. Wij hebben nooit problemen. Zolang ik gewoon doe wat zij zegt. Wat ik heerlijk vind. Nee, ik heb een beetje een probleem met pindakaas. Niet met mijn oude vertrouwde pindakaas. Je weet, ik eet bijvoorkeur Calvé pindakaas. Die gaat nog steeds met industriële hoeveelheden op mijn bruine boterham. Flinke berg sambal erbovenop, en dan een zo groot mogelijke hap. Liefst zo groot, dat de pindakaas bijna via de neus het lichaam weer verlaat. Heerlijk. Maar nu is er dus een nieuwe pindakaas, en die is nogal opdringerig. Ze heeft zich voorgenomen een Love Brand Relationship met mij aan te gaan. WTF?!? Die is echt totaal van het padje af Thijs. Maar die nieuwe pindakaas ziet die Love Brand Relationship helemaal zitten. En dus wil ze een Brand Conversation met me aangaan. Is ze nou helemaal door de ratten besnuffeld Thijs. Mariëlle zegt nu al dat ik wat magertjes in mijn conversatie-talent zit (ik vind overigens dat ze vaak kwaliteit en kwantiteit door elkaar haalt, maar zeg dat maar niet tegen haar). En dan moet ik ook nog met die pindakaas gaan converseren? Nee natuurlijk heb ik daar geen zin in. En of dat nog niet erg genoeg is, wil ze nu ook nog dat ik ga Co-Createn met haar. Ik word gek! Ga lekker zelf createn en laat mij alsjeblieft met rust. Ze zegt dat dat zo leuk is, want dan word ik onderdeel van haar pindakaas-community. Pardon my Rotterdams, maar pleurt lekker een eind op. Straks willen de shampoo en de hondenbrokken en die andere 30.000 producten in de supermarkt dit ook nog. Zullen we het gewoon lekker niet doen.

Thijs, Calvé pindakaas heeft gewoon mijn voorkeur. Punt. Het is lekker, ik vind de prijs acceptabel, ik herken het makkelijk in het schap en het heeft jarenlang zulke leuke reclame gemaakt, dat ik nu bijvoorkeur Calvé pak en niet dat merk dat ernaast staat. Al zal die ook best lekker zijn. En die is wellicht goedkoper. Ik weet het eigenlijk niet. Ik kijk nooit naar andere pindakaas. Mag ook niet van Mariëlle. Ik pak gewoon gedachteloos Calvé, tenzij die out-of-stock is. Maar dat is gelukkig nooit het geval. Pfff, ik hoef die rare, opdringerige pindakaas echt nooit meer te zien. Die heeft niet zo door hoe het werkt.

Liefdevolle groet van je Budi

Love brand Budi,

Persoonlijk had ik het idee dat De Reclame zichzelf weer een beetje had teruggevonden, maar als ik jouw mail lees, is die pindakaas nog zoekende. Begrijpelijk. De afgelopen 20 jaar is een existentiële rollercoaster geweest die niet voor iedereen makkelijk is bij te benen.

Wanneer het precies begon weet ik niet, maar De Reclame is jaren geleden natuurlijk in een klassieke midlifecrisis terecht gekomen. Met de veel gepredikte dood in de ogen — Reclame was stervende — doemden de nodige reclame levensvragen op. Is dit alles? Doet het er wel toe wat ik doe? Ben ik nog wel van nut? De Reclame was vertwijfeld op zoek naar zichzelf. En ging heel veel over zichzelf praten. Liefst op een sofa op het strand in Cannes natuurlijk.

Eén ding was zeker, het roer moest om. Dat leidde tot de meest fantastische avonturen en experimenten, waar we een hoop mee zijn opgeschoten, maar ook heel veel onzin en wanhopige zelfoverschatting. De Reclame ging denken dat gewone mensen graag vrijwillig tijd met merken door willen brengen. Zoals ze dat met hun beste vrienden of geliefden doen. Reclame ging denken dat jij echt met Pindakaas wil praten. Dat ik met mijn ontbijtcracker wil co-creëren. En dat gewone mensen (mensen die niet in De Reclame werken) onderdeel willen zijn van een movement aangezwengeld door een chipszak.

Als ik daar de afgelopen jaren met gewone mensen over sprak, werd ik heel hard uitgelachen. Fijn voor hen, reclame zelf was vaak niet de traktatie die het moest zijn, maar er was in ieder geval nog om De Reclame te lachen.

Sinds enige tijd denk ik dat De Reclame zichzelf weer heeft teruggevonden. En wat het in alle simpelheid is. In een nieuwe tijd. Met alle middelen van deze tijd. Maar ook (nog steeds) met een grap in 30 seconden, zoals R.I.P Leon van Apple. En, van een heel andere orde, de briljante eenvoud die zo hard raak schiet van The Last Photo. Beide Grand Prix winnaar in Cannes dit jaar, de een misschien wat meer verdient dan de ander, maar who cares.

Ik wens je veel reclame liefde, Budi.

Thijs.

Foto: Peter Hamelinck

Bijvoorkeur is een bureau dat reclame terug wil brengen naar de kern: het creëren van merkvoorkeur. Met alle middelen en innovaties van deze tijd. Maar met een stevig fundament van marketingwetenschap, bewezen psychologische inzichten en de nodige reclame-intuïtie en creativiteit.

www.bureaubijvoorkeur.nl

Lees ook:

Gepubliceerd door: Lieselot Berentzen